روش تدریس تعاملی
روش تدریس تعاملی
یكی از روش های تدریس كه امروزه به طور جدی مورد توجه اندیشمندان عرصه تعلیم و تربیت قرارگرفته است، روش تدریس تعاملی یا فعال می باشد. از ویژگی های بارز چنین تدریسی فعال بودن معلم و دانش آموزان در فضایی كاملا اجتماعی و آزاد از نظر بیان اندیشه ، نقد سازنده و بازسازی تجارب گذشته شخصی است. تدریس بخشی از آموزش است و به آن قسمت از فعالیت های آموزشی كه با حضور معلم در كلاس درس اتفاق می افتد اطلاق می شود.
چهار ویژگی خاص در تعریف تدریس وجود دارد كه عبارتند از :
الف – وجود تعامل بین معلم و دانش آموزان
ب – فعالیت براساس اهداف معین و از پیش تعیین شده
ج – طراحی منظم با توجه به موقعیت و امكانات
د – ایجاد فرصت و تسهیل یادگیری
بنابراین به فعالیت های پراكنده و یك جانبه معلم كه ممكن است تغییری هم در دانش آموزان ایجادكند، تدریس گفته نمی شود.
طی سال های متمادی رویكردهای متفاوتی در تدریس ارائه شده اند. هر رویكرد را می توان به وسیله مبانی نظری ، آثارآموزشی ، ساختار و محیط یادگیری آن تجزیه و تحلیل و شناسایی كرد .
صاحبنظران هر رویكرد را شامل چندین الگوی تدریس می دانند. الگو مفهومی وسیع تر از راهبرد و روش دارد. الگوی تدریس رویكردی وسیع و كلی به آموزش است. درحالی كه راهبردها و روش های تدریس جنبه های خاصی را برای آموزش در بردارند.
همچنین الگوهای تدریس ویژگی های دیگری دارند كه راهبرد و روش ها فاقد آن ها هستند این ویژگی ها عبارتند از داشتن مبانی نظری، داشتن دیدگاه و جهت گیری درباره آنچه دانش آموزان باید یاد بگیرند، چگونگی یادگیری و توصیه هایی درباره رفتار معلم به هنگام تدریس و ساختار كلاس به منظور ایجاد انواع یادگیری.
